دافل همکار هنری خروجی از محل اسپری

خروج. فلوریان راینهارت گسترش پشت این ابتذال را آشکار می کند. عکس های فوری چشم نواز، بیننده را به راحتی به اعماق هدایت می کند. او ناظر را در منطقه آسایش خود برمی‌دارد و او را تا سؤالات اساسی زندگی همراهی می‌کند: پشت خروجی چه چیزی پنهان است؟ بعد چه اتفاقی می افتد این در مرا به کجا می برد؟

فلوریان با تمایل به یافتن راهی برای خروج از هنجارهای اجتماعی، دائماً به نشانه‌هایی برخورد می‌کند که نشانه‌هایی از راه خروج را ارائه می‌دهند. او خیالات آزادی را تجربه می کند، در سراسر بدنش می لرزد، رویای شروعی جدید را در سر می پروراند. تکه هایی از تصاویر گذشته با ترس شادی از کشف ناشناخته ها آمیخته می شود. کنجکاوی کودکانه او را ترغیب می کند که علائم را دنبال کند و حداقل به باز کردن درها فکر کند. بالاخره راه حلی برای پر کردن پیدا شدپوچی درونی؟ یا فقط ورودی یک حیاط با سطل های زباله؟ آیا باید جرات کنم در را باز کنم، یا ناامیدی هیجان آینده را از بین می برد؟

فلوریان برای اینکه بتواند تصمیم را به تعویق بیندازد، اما برای ثبت لحظه برق‌گرفته، از علامت عکس می‌گیرد. در ابتدا، فقط برای به یاد آوردن موارد بی شماری از نزدیک به خروج. با گذشت سالها، این درک بیشتر شد که تصمیم گیری نیست، بلکه فرآیند ثبت این لحظات، فرار از هنجار است.

انقلاب آرام زمان حال، حرکت قدرتمند وجود، رها کردن افکار لحظه ای است که فلوریان شاتر دوربینش را فشار می دهد. این عکس بی صدا انفجاری از قدردانی را ایجاد می کند تا بتوان این رویداد و نیاز به اشتراک گذاری تجربه را مستند کرد.

به این ترتیب، فلوریان ناظر را در لحظه قرار می دهدشلیک او قبل و بعد را به بینندگان می‌سپارد و در نتیجه صحنه‌ای زنده خلق می‌کند و ناظر را به قهرمان داستان تبدیل می‌کند. خروج یا امنیت؟ رشد یا آسایش؟ شکوفا شدن یا دنبال کردن؟

همیشه یک گزینه وجود دارد. خروجی خود را پیدا کنید.